Γράφει ο Blackfox:

Είμαι ένας άνθρωπος που, ενώ του αρέσει το σινεμά τα τελευταία χρόνια δεν κρίνει πως υπάρχουν και πολλές ταινίες που αξίζουν τα χρήματα του εισιτηρίου κι έτσι είναι σχετικά σπάνιες οι αντίστοιχες έξοδοι.

Επίσης, δεν κρύβω το γεγονός πως καταναλώνω Hollywood, δεν με ελκύουν τόσο οι «κουλτουριάρικες» ταινίες και γενικά είμαι φαν του πίου πίου αρκεί να υπάρχει ποπ κορν και να μου έχει ξεκαθαρίσει εξ’ αρχής η ταινία πως δεν πρόκειται να κουράσει το μυαλό μου ενώ δεν το θέλω.

Με τον καταιγισμό και την επιτυχία του σύμπαντος της Marvel στον κινηματογράφο, δε, έχω ευχαριστηθεί σε κάποιες ταινίες μασούλημα σνακ καθώς είναι ιδανικές γι’αυτόν το σκοπό. Βέβαια, θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι από εκείνους που έχουν διαβάσει την κάθε σελίδα των κόμικ οπότε σε κάθε περίπτωση δεν είμαι από εκείνους που μπορώ να κρίνω αντίστοιχα.

Επί παραδείγματι, έχοντας πάει σινεμά για να δω το Doctor Strange έτυχε πίσω μου να βρίσκεται παρέα που έκρινε την ταινία σε σύγκριση με το κόμικ –σε επίπεδο σελίδας. Και πως έκαναν έτσι τον ήρωα, και αυτός ο κακός είναι αλλιώς στα κόμικ, και οι πέτρες μπλα μπλα μπλα.

Για να μην πλατιάζω άλλο με την εισαγωγή και να περνάω σιγά σιγά στο κυρίως θέμα, μια από τις ταινίες που είχαν ως βάση κόμικ και εμένα μου άρεσε –χωρίς, δυστυχώς, να τη δω στο σινεμά– ήταν το Suicide Squad.

Ναι, εδώ θα την πέσουν οι Μαρβελάκηδες γιατί απλά… είναι DC και οι κόμικ DC Fans θα την πέσουν γιατί «δεν ήταν το κόμικ, το βίασαν» και τα λοιπά.

Εγώ λοιπόν ανήκω στην κατηγορία που πιστεύουν πως τέτοιες ταινίες αν φτιάχνονταν με βάση αυτό το δεδομένο –να είναι απόλυτα πιστές στο κόμικ- θα είχαν το κοινό που διαβάζει το κόμικ και… μέχρι εκεί. Μην ξεχνάμε όμως το δεδομένο πως απαιτούνται χρήματα και τις περισσότερες –αν όχι όλες– τις φορές αυτό το κοινό δεν αρκεί για να φέρει τα χρήματα μιας [τέτοιας, και όχι μόνο] παραγωγής.

Οπότε σέβομαι το γεγονός πως αν η ταινία με διασκεδάσει και παρουσιάζει τα βασικά σωστά [έστω και λίγο να μοιάζουν οι χαρακτήρες] αξίζει τα λεφτά της και εγώ –που είμαι το γενικό κοινό- ικανοποιήθηκα (άλλες φορές πολύ, άλλες… απλά).

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο Suicide Squad. Δεν θα αναλύσω γιατί μου άρεσε, αλλά θα εστιάσω στο γεγονός πως κι εγώ και η σύζυγος είπαμε –μόλις τελείωσε η ταινία- πως η Margot Robbie ως Harley Quinn πρέπει να αποκτήσει τη δική της ταινία.

Κι αυτό όχι γιατί ήταν πιστή στο κόμικ [κτλ.] αλλά επί παραδείγματι εγώ που έχω λατρέψει και τελειώσει τη σειρά της Rocksteady Batman Arkham θεωρώ πως η Robbie πέτυχε απόλυτα την τρέλα του χαρακτήρα.

Και οι ουρανοί μας άκουσαν.

Οι απαιτήσεις μας, ως άτομα που είχαν ευχαριστηθεί το Suicide Squad και ειδικότερα την Margot ήταν απλές: Δώστε της κινηματογραφικό χρόνο, δώστε της R Rating και κάποιον να φτιάξει όμορφες σκηνές μάχης. Αδιάφορο αν θα είναι μόνη της ή με παρέα. Απλά να είναι Harley θέλουμε.

Και οι ουρανοί μας άκουσαν και πάλι!

Ήρθε το R Rating, έφεραν τον σκηνοθέτη του John Wick να φτιάξει (κάποιες; Τις;) σκηνές δράσης και της βρήκαν και μια ομάδα ασορτί.

Οπότε εμείς πήγαμε στο σινεμά έχοντας τις παραπάνω προσδοκίες. Κι έτσι ερχόμαστε στην ερώτηση του τίτλου.

Αν όχι όλοι, αρκετοί από εσάς (συμπεριλαμβανομένων κριτικών) τι πήγατε να δείτε;

Η ταινία είναι ακριβώς αυτό που λέει. Μια Margot Robbie να ξεσαλώνει και να το ευχαριστιέται, με αξιομνημόνευτες σκηνές δράσης και διασκεδαστικές ερμηνείες από όλο το καστ. Κι εγώ και η σύζυγος το καταδιασκεδάσαμε και άξιζε κάθε ευρώ που δαπανήσαμε για να τη δούμε –σε μέρα απεργίας όλων των μέσων μαζικής μεταφοράς!

Οι αρνητικές κριτικές εστίασαν στο γεγονός πως το Birds Of Prey κόμικ είναι πολύ πιο σκοτεινό από αυτό που είδαμε και δεν παρουσιάστηκε η ομάδα όπως θα έπρεπε και τα λοιπά.

Αν όμως φίλε δύσπιστε, κριτικέ, από τον τεράστιο αρχικό τίτλο [Birds Of Prey: And The Fantabulous Emancipation Of One Harley Quinn] που εν συνεχεία άλλαξε μεν αλλά το βασικό νόημα το κράτησε [Birds Of Prey: Harley Quinn] δεν το κατάλαβες πως η ταινία αυτή θα αφορά κυρίως τη Harley και κάπου ίσως εμφανιστεί και η υπόλοιπη ομάδα τότε επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση. Τι πήγες να δεις;

Η ταινία είχε υπέροχα χρώματα, soundtrack, σκηνές δράσης και ατάκες. Ακόμα και τα «μπρος-πίσω» που έκανε για να αφηγηθεί την ιστορία της ήταν μια χαρά και απολύτως κατανοητά [άμα περιμένεις και σενάριο τύπου Interstellar λάθος ταινία διάλεξες].

Δεν μπορούν όλες οι ταινίες να έχουν τη σκοτεινιά του Nolan Batman. Απλά δεν γίνεται. Και η συγκεκριμένη ηρωίδα είναι για τέτοιου τύπου ξεσάλωμα και όχι για… κατάθλιψη με κάθε πλάνο.

Γι’ αυτό αγαπητέ αναγνώστη, αν θες να απενεργοποιήσεις τον εγκέφαλό σου και σου άρεσε η Margot Robbie ως Harley Quinn στο Suicide Squad δες άφοβα. Θα την απολαύσεις [κι έχει και κάτι άλλες κυρίες, τα Birds of Prey που λέγαμε]. Οι υπόλοιποι που περιμένετε πιστότητα στο κόμικ και νομίζετε πως η ταινία δεν είναι μια ταινία της Harley Quinn για την Harley Quinn μην περάσετε καν απ’ έξω [ή, μην κατεβάσετε καν την ταινία].

Τόσο απλά.